این روزها خیلی از جوون ها و نوجوون ها رو آوردن به فیلم ها اونم از نوع عاشقانه ی کره ای و تمام آرزوشون شده داشتن یک ازدواج کره ای:))
بر عکس عاشقانه های دوران نوجوونی ما که تهش می رسیدن به ابوالفضل پورعرب و اینها:))
خلاصه اینقدر با آب و تاب از این فیلم ها تعریف میکنن که وقتی نگاشون می‌کنی قشنگ معلومه خودشون رو دارن کنار یه پسر خوشگل و مانکن کره ای تصور میکنن و الانه که طرف زانو بزنه و حلقه دستش کنه:))
والا من تنها عاشقانه ی کره ای که دیدم عاشقانه ی جومونگ و سوسانو بوده و دونگ یی و امپراطور و ایسان و اون دختر نقاشه و.کلا همینایی که از تلویزیون پخش شده و هیچوقتم کسی زانو نزده و با اون همه ریش و لباس و اینهام شبیه اینایی که اینا تعریف میکنن نبوده:)).چقدر اینا اینا شد:))
خلاصه اینقدر کره برای دختران سرزمینم تبدیل شده به یک آرمان شهر به لحاظ عشقی که خواستم یافته هام از کشور کره که چن وقت پیش توی تلویزیون دیدم رو به اشتراک بذارم،.بالاخره من اون لحظه اون برنامه رو یافتم پس یافته ی خودمه:))
توی این برنامه می‌گفت کره ای ها از ساعت هشت صبح تا یازده شب باید برن مدرسه و درس بخونن و این باعث شده خیلی ها از شدت فشار خودکشی کنن و تصاویری از کلاس ها رو نشون میداد که طرف یدفه به سرش میزد و خودش رو پرت میکرد پایین
از طرفی چون کار به سختی اونجا پیدا میشه رییس هر شرکت یا کارخونه ای به خودش اجازه میده هرطور خواست با زیر دستش برخورد کنه و تصاویری رو نشون میداد که رییس زیر دستش رو میزد و برگه ها رو به سمتش پرت میکرد ولی طرف همینطور ایستاده بود تا رییس کتکش بزنه و جرات اعتراض نداشت:(
از دخترا و پسرای کره ای سوال شد که کره جای خوبی برای زندگیه؟و اون ها همه جواب میدادن اینجا استرس بالاست و زندگی به سختی میگذره و دختران کره ای گفتند تنها آرزومون اینه که یه پسر خارجی بیاد و با ما ازدواج کنه و ما رو از این کشور ببره و از بدبختی نجاتمون بده
اونوقت دختران سرزمینم با دوتا فیلم که اسمش روشه و جز فیلم چیزی نیست و حقیقت نداره دوست دارند با مردانی از کشوری که مردمشون یکی از استرسی ترین مردم هستند ازدواج کنند:)
بقول امام خمینی خداوند همه ی مارا آدم کند:)
درباره این سایت